نامه ای به خط شعر

صلی الله علیک یا اباصالح المهدی (روحی فداه)

 

 

قلم شد مشـت و  جوهر آب دیده

 

به لوح سینـه ی هجـران کشیـــده

 

 

 

نوشتـم نامــــه ای با آه و  زاری  

 

                  برای مـه وشـــی زیبانـــگاری

 

 

 

بنـــام آنکه مهرت در دلم ریخت        

 

            همو که عشـق تو با جانم آمیخت

 

 

 

سـلام ای دلبــرم ای نازنینــم         

 

             ســلام ای تاج سر ای مه جبینم

 

 

 

ســلام ای سرو قد ای گلعذارم              

 

         خبـــر خواهی اگر از حـال زارم

 

 

 

مــلالی نیست جــز درد جدایی              

 

       کجایــی ای گل نـازم کجایی ؟

 

 

 

نه پنهانــی که پیـدایت نمایـم                 

 

      نـه پیدایــی تماشایت نمایــم

 

 

 

همه سوزم همه سوزم همه سوز           

 

        به عشقــت ای عزیز عالم افروز

 

 

 

دو چشمم بی رخـت نوری ندارد             

 

         دل مـن طاقـت دوری نـــدارد

 

 

 

بیـــا از دوریـت آن روزه دارم                 

 

       که بـــر الله اکبــر گوش دارم

 

 

 

دلـم دکان عشق و احتیاج است               

 

        بیا ای مشتـری جانم حراج است

 

 

 

تو که هفت آسمان را قبله گاهی         

 

               بهــایش را بــده نیمه نگاهـی

 

 

 

غلط گفتــم خطا رفتــم ببخشا                

 

       جسورانـه نمــودم نامــه انشاء

 

 

 

تو آن می کن که بر آن میل داری            

 

        که در هستی تو صاحب اختیاری

 

 

 

کجـا با مــن نگارا کـــار داری                     

 

 تو شاهــی از گدایـی عار داری

 

 

 

ز دل غم نامــه خود تا نوشتــم         

 

             ببستــم روی آن خوانا نوشتـم

 

 

 

فرستنــده : زمیـن ظلم و باطل             

 

           ز شهــر آینــه از کشــور دل

 

 

 

خیابـان جنــون بازار غــربت                

 

        کنــار سـوز نبش دار غــربت

 

 

 

 

 

پلاک بـی کسـی از کوچـه درد  

 

                      غریب و خسته و تنها و شبگرد

 

 

 

ولی گیرنده : در صحرای غیبت       

 

                میــان خیمه عشــق و محبت

 

 

 

رسد نامه به دست شـاه و مولا           

 

              عزیــز فاطمه مهـــدی زهرا

 

 

 

سحـر برد و دلــم غرق نوا بود         

 

               که آن نامه رسان باد صبــا بود

 

 

 

به دستش بوسه دادم گفتمش زار       

              جـواب نامـــه ام را زود بــازآر